آیا خداوند می‌تواند سنگی درست کند که خودش نتواند آن‌ را بلند کند؟!

یکی از شبهاتی که گروه‌های ضد اسلام، مدتی است که روی آن مانور می‌دهند این است که آیا خدا می‌تواند سنگی درست کند که خودش نتواند آن را بلند کند؟!

جواب این سوال بسیار ساده است.
شما نمی‌توانید یک میله‌ی دو کیلوگرمی را که نصف آن در زمین فرو رفته است را بلند کنید؛ اما این دلیل بر ناتوانی شما نیست. آن میله قابلیت بلند شدن ندارد.
اما مگر نمی‌شود که خداوند به وسیله‌ی معجزه چنین کاری را انجام بدهد؟!

به عنوان مقدمه برای این پرسش انواع محالات را بررسی می‌کنیم

۱.  محال عرفی: امری که اتفاق افتادن آن در بین مردم محال است. مثلا یک نفر از ارتفاع چهارمتری بپرد و اتفاقی برایش نیفتد.

۲. محال عقلی: امری که اتفاق افتادت آن از نظر عقلی محال است. مثلا بیرون آمدن شتر از دل کوه

۳‌‌. محال ذاتی: چیزی که ذاتا محال است. مثلا این‌که یک فیل را از سوراخ سوزن رد کنیم!!

معجزات به گروه دوم تعلق می‌گیرند. یعنی آنهایی که از نظر عقل محال هستند.
حال اینکه خداوند چیزی خلق کند که خودش نتواند آن را بلند کند از نظر ذاتی محال است. زیرا خداوند نامحدود است و اگر قرار باشد چیزی از او بزرگتر و قوی‌تر باشد، می‌شود نامحدود+۱ و این امری محال است.

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ

آتئیست- من باز یه سوال برام پیش اومد.
تو برای من دوتا خدا رو اثبات کردی؛ یک خدایی که خالق نداره و یک خدایی که محدود کننده و نامحدوده.
این که مخالف با حرف‌های خودتون هست که می‌گید خدا یکتا هست‌.

مسلمان- نه؛ اشتباه متوجه شدی. من یک خدا رو اثبات کردم که خالق نداره؛ بعد صفت نامحدود بودن رو برای اون خدا اثبات کردم(و یا برعکس؛ اثبات یک خدای نامحدود و اثبات خالق نداشتن اون خدا) ولی حالا چون بحث یکتایی و توحید پیش اومد، بذار تا از نظر عقلی هم اثبات کنم این رو...

آتئیست- من خیلی مشتاقم که بتونم برای بقیه این بحث توحید رو با دلیل توضیح بدم

مسلمان- پس خیلی خوبه! ببین؛ تو قبول داری که خدا نامحدوده؟!

آتئیست- آره؛ من هرچیزی رو با عقلم اثبات بشه رو قبول دارم

مسلمان- خب دیگه! دوگانگی باعث محدودیته‌.
اگر دوتا خدا وجود داشته باشه؛ در هر امری یکی از اونها دیگری رو محدود می‌کنه. مثلا تو خلقت یکی از اونها مختار نیست.
وقتی محدودیت رو با عقل اثبات کردیم و محدودیت وابسته به یگانگیه، پس یگانگی هم عقلانی هست.

آتیئیست- آهان؛ داریم به جاهای جالبی می‌رسیم.
الان من وجود یک خدایی که خالق نداره و نامحدوده رو قبول دارم.

مسلمان- وقتی از عقلمون به صورت منطقی استفاده کنیم، همه چیز به جاهای جالبی می‌رسیم.

"چندتا نکته درمورد بحث با مخالفان در فضای مجازی
۱. قانع کردن افراد در فضای مجازی، کار بسیار سخت و نزدیک به غیرممکنی هست؛ شما فقط می‌تونید اونها رو ساکت کنید. پس زیاد حرص نخورید."

محدودکننده‌ی نامحدود!

آتئیست- میگما! تو دیروز گفتی که خدا خالق نداره و یه سری دلایل آوردی و من هم قبول کردم.
ولی حالا چرا باید به حرف این خدا گوش بدیم؟!

مسلمان- به همون دلیلی که برای بهره‌وری بیشتر از لباسشویی خونتون، طبق دفترچه راهنما باهاش کار می‌کنی و وقتی خراب می‌شه می‌بریش پیش نمایندگی(خالق).
و اینکه خداوند یه موجود نامحدوده؛ یعنی هیچ عیب و نقصی درش راه نداره...

آتئیست- من بدون دلیل عقلی قبول نمی‌کنم که خدا نامحدوده...

مسلمان- احسنت! دستور اسلام هم همینه که بدون دلیل چیزی رو نپذیرید‌.
دلیل من اینه:
تو قبول داری که توی این دنیا، همه چیز محدوده و حد و اندازه‌ای داره؟!

آتئیست- بله؛ قبول دارم

مسلمان- و قبول داری که هر چیز محدود، یه محدودکننده‌ای هم داره؟! یعنی مثلا این خونه محدوده و محدود کننده‌اش هم دیوارها هستند؟!

آتئیست- آره؛ این هم عقلانیه.

مسلمان- و قبول داری اون چیز محدود کننده نباید خودش محدود باشه؟!

آتئیست- نه؛ چرا باید نامحدود باشه؟!

مسلمان- چون اگر محدود باشه، نیاز به یه محدود کننده دیگه داره و اون محدود کننده هم نیاز به محدود کننده دیگه و تسلسل و دور به وجود میاد.

آتئیست- آهان؛ درسته. خب...

مسلمان- جهان که محدوده و یه محدود کننده می‌خواد که خودش نامحدود باشه.
ما اون محدود کننده‌ی نامحدود رو می‌پرستیم؛ چون نامحدوده و درش عیب و نقصی راه نداره.

آتئیست- آهان؛ پس مسلمون منطقی هم وجود داره!

مسلمان- آره؛ مسلمون غیرمنطقی دینش کامل نیست :))

 

ما دیروز و امروز دوتا صفت مهم خدا رو اثبات کردیم‌.
چه صفاتی؟! ۱. واجب الوجود بودن یعنی نداشتن خالق(لم یلد) و ۲. نامحدود بودن(الله الصمد)

نکته: حتما بحث‌ها رو به طور کامل دنبال کنید وگرنه جزئی نگری و خوندن یک‌بحث و رها کردن یکی دیگه؛ باعث سردرگمی و گمراهی میشه :))